Marek Aureliusz, najpotężniejszy człowiek swoich czasów, w Rozmyślaniach z pokorą pisze o tym, co zawdzięcza bliskim i wychowawcom.
Łagodność i równe usposobienie. Umiłowanie skromności i charakter męski. Sposób życia prosty. Wytrwałość w trudach. Wstręt do błahostek. Spoufalenie się z filozofią. Zrozumienie potrzeby pielęgnowania charakteru. Sztukę czytania dokładnego. Niezależność sądów. Równowagę umysłu w cierpieniach. Zrozumienie życia według natury. Powagę niewymuszoną. Umiejętność chwalenia bez natarczywości. Nielekceważenie żalów przyjaciół. Ducha życzliwości.
Miłość rodziny, prawdy i sprawiedliwości. Opanowanie siebie samego. Pogodę ducha w przykrych stosunkach życiowych. Łagodność w parze z powagą. Wypełnianie obowiązków bez narzekania. Trwanie przy sądzie wydanym po rozwadze. Obojętność wobec zaszczytów. Pracowitość i wytrwałość. Umysł pogodny. Brak strachu zabobonnego przed bogami. Uprzejmość bez przesady.
Kończy: do tego wszystkiego potrzeba pomocy boskiej i szczęścia.
[999 znaków]
Marek Aureliusz, Rozmyślania, tłumaczenie Marian Reiter