Ośmiornice fascynują, bo się nam wymykają. Dosłownie i w przenośni.
To istoty prowadzące samotnicze życie. Drapieżniki, których behawior jest złożony. Lubią się włóczyć, są ciekawskie i sprytne. Potrafią stać się niewidoczne, wyświetlają inny kolor z przodu, inny z tyłu.
Odkręcą słoik, aby dostać się do jedzenia. Ale w wymyślonych testach badawczych nie wypadają dobrze. W niewoli, której są świadome, cechuje je złośliwość i spryt. Potrafią zgasić światło plując wodą w żarówkę. Nie obserwowane próbują uciec, blokując odpływ wody w akwarium i zalewając laboratorium.
Wykształciły duży układ nerwowy, rozproszony po całym ciele, o wielkości 500 mln neuronów (człowiek: 90 mld). Złożoność neuronalna podobna jest do kota. Ramiona mają własne narządy czuciowe i kontrolujące ruch. Jest w nich dwa razy więcej neuronów niż w mózgu.
Ośmiornice żyją krótko, do 2 lat. Dlaczego wykształciły duży mózg? Czy potrzebny jest do koordynacji złożonego ciała i organizacji ruchu? Czy to ewolucyjny przypadek?
[1000 znaków]
Źródło:
Inne umysły. Ośmiornice i prapoczątki świadomości, Peter Godfrey Smith, Copernicus Center Press, 2018
Foto: Serena Repice Lentini on Unsplash