Czytając „Najmocniejsze ogniwo” Setha Godina przypomniało mi się co współodkrywca DNA i laureat Nagrody Nobla James Watson mówił Karolowi Jałochowskiemu w POLITYCE o inności, o trudzie pójścia własną drogą, która daje nadzieję na odkrycie czegoś nowego.
(…) chcąc odnieść sukces, będziesz musiał pójść tam, dokąd inni boją się iść. Ale w takiej sytuacji mówię – nie idź sam. Weź współpracownika. W życiu, żeby odnieść sukces, musisz być inny. Nie możesz działać ostrożnie, ale jeśli już podejmiesz decyzję, żeby przestać działać ostrożnie, upewnij się, że masz rację.(…) jest pewien sposób, aby nabrać pewności – znajomość z kimś, kogo szanujesz i kto podziela twoje poglądy. Prawdziwy problem masz dopiero wtedy, kiedy nie znasz nikogo, kto się z tobą zgadza.
Pytanie na które nie poznamy odpowiedzi brzmi: czy Watson odnosiłby naukowe sukcesy pracując samemu. Gdyby nie miał takiego współpracownika jak Francis Crick, który dawał mu poczucie pewności, że nie musi grać ostrożnie?
Poniższe zaś słowa pasują jako komentarz do sytuacji, gdy musisz ocenić ryzyko i podjąć próbę wyjścia przed szereg.
Kiedy próbujesz wprowadzić zmiany, ludzie wybierają komfort robienia tego, co robią inni. Z tym że jeśli robisz to co inni, raczej nie odkryjesz niczego nowego! Czasem złoszczą mnie ludzie, którzy nie dostrzegają, gdzie leży prawda. Ale bycie innym niż wszyscy to dla większości zbyt trudne wyzwanie. Nawet inteligentni ludzie lubią, gdy inni inteligentni ludzie się z nimi zgadzają. Ale tak chyba było zawsze. Wyjście przed grupę oznaczało kłopoty – osobiste i innego rodzaju. Trudno znaleźć pracę, trudno dostać grant od rządu, kiedy nie zgadzasz się z resztą… Ale kiedy interesuje cię prawda, musisz podążać za tym, co wydaje ci się słuszne.
Polecam rozmowę „O sztuce unikania nudziarzy„, w której Watson opowiada o tym co motywowało go do pracy kiedyś i dzisiaj, gdy ma 80 lat i wciąż jest aktywny.
[…] Watson: idź tam, dokąd inni boją się iść […]