Ciekawość jest – moim zdaniem – najważniejszą niedocenianą umiejętnością, zwłaszcza gdy poziom złożoności świata wykroczył poza skalę.
Widać zmianę, o ciekawości coraz częściej się mówi, także jako o kompetencji cenionej przez pracodawców.
Czym jest ciekawość?
Wyobrażam ją sobie jako gotowość do przekraczania oczywistości, do wyrażania wątpliwości, akceptacji niewiedzy.
To także życzliwość dla inności.
Ciekawość to raczej pytania niż odpowiedzi, zwłaszcza gdy nie są jednoznaczne.
Gdy brakuje danych, rozeznania, sprawa jest zbyt złożona, wolę wstrzymać się z opinią, nie muszę jej mieć na każdy temat.
Czy bycia ciekawym można się nauczyć raz a dobrze?
Pewnie tak, ale każdą umiejętność można rozwijać.
Stąd metafora drogi jako procesu wydaje mi się odpowiednia.
Zwykle wiemy dokąd prowadzą wybrane przez nas drogi.
Bywa, że okazują się ślepymi uliczkami.
Czasami zjeżdżamy na pobocze, gubimy się, przypadkowo odnajdujemy drogę.
Proces zawracania, odnajdywania kierunku sam w sobie również jest ciekawy.
Temat ciekawości interesuje mnie od dawna, postanowiłem zająć się nim głębiej.
Będę zamieszczał teksty i rozmowy poświęcone ciekawości.
To na początek, potem chciałbym, aby było ciekawiej.